ବାବୁଲା ର ଧର୍ଷଣ

ବାବୁଲା ଭାରି ଯେ ଚଗଲା।
ଝିଅକୁ ଟାଣିକି ଆଣିଲା॥

କହିଲା ବାଣ୍ଡକୁ ଉଠାଇ।
ବିଆ ତୋ ଦେବିମୁ ଫଟେଇ॥

ଏମିତି ଦେବି ତତେ ଗେହିଁ।
ଗେହିଁ ନଥିବେ କେହି॥

ଏକହି କଥା ପକେଇଲା।
ଶାଢୀ କୁ ଉତାରି ଆଣିଲା॥

ବାମ ହାତେ ହାତ କୁ ଧରିଲା।
ଡାହାଣେ ବ୍ରା କୁ ଖୋଲିଲା॥

ଦୁଧରେ ପାଟି ପୁରାଇଲା।
ଜଙ୍ଘ ରେଜ ଙ୍ଘକୁ ଘଷିଲା॥

ପେଟକୁ ଆଉଁସି ଆଣିଲା।
ପେଣ୍ଟି କୁ ଦାନ୍ତରେ ଟାଣିଲା॥

ଝିଅକୁ କରି ଉଲଗ୍ନ।
କରିଲା ତାକୁ ଯେ ଧର୍ଷଣ॥

ଜଙ୍ଘକୁ ଦେଲା ଯେ ମେଲେଇ।
ବାଣ୍ଡ କୁ ଦେଲା ତ ପୁରାଇ॥

କୁଟ ପରେ କୁଟ ଦେଲା।
ବିଆରୁ ରକତ ଝରିଲା॥

ତିଳେହେଁ ଖାତିରି ନକରି।
ବାଣ୍ଡକୁ ଚାଲିଲା ପୁରେଇ॥

ସାହସ ଦେଖି ବାବୁଲାର।
ସଭିଏଁ କଲେ ଯେ ଜୁହାର॥

ସଭିଏଁ ହେବା ଯେ ସାହସୀ।
ଗେହିଁବା ଦୁଧକୁ ଚୁସି ଚୁସି॥

ଆଜିଠୁ ରହିଲା ଏ ପଣ।
ବାଣ୍ଡକୁ କରିବା ଟାଣ॥

ବାବୁଲା ପରି ଆମେ ହେବା।
ଆମେ ବି ନାଁ ରଖିବା॥

*Don't try