ନୀତି ଶ୍ଳୋକ

ବାବୁ ଦୁଃଶା ପୃଥୀବିରେ ତୁ ଥୀଲୁ ଏକ ଗିଁହାଳି ।
ବାଣ୍ଡବନ୍ତ ଛୁଡବନ୍ତ ପେଳ ବାନ କରାଳି ॥
ଗିଁହାଳି ମଣ୍ଡଳେ ତର ମହିମା ଯେ ଟେକ ।
ବାଣ୍ଡ ବଳେ ତୁ ଥୀଲୁ ଗିଁହାଳି ଯେ ଏକ ॥
ଗେହୁଁ ଥିଲୁ ଗେହୁଁ ଥିଲୁ ନପଡ଼ି ଯେ ଥକି ।
ମୁଶଳ ଭଳିଆ ବାଣ୍ଡ ବିଆରେ ଦେଉଥିଲୁ ଜାକି ॥

ଚୁଦୁରୁ ଗୁଦୁରୁ ଚୁଦୁରୁ ଗୁଦୁରୁ ଚୁଦୁରୁ ଗୁଦୁରୁ ବାଣ୍ଡିଆ ।
ବିଆ ଜଗୁଥିଲା ନଟିଆ ॥
ବିଆ କୁ ଦେଲା ଫାଡ଼ି ।
ବାଣ୍ଡିଆ ଦେଲା ଛୁଡ଼ି ॥

ରହ ଆରେ ଗିଁହାଳିଆ ନ ପକାଅ ଗେଁହି ।
ଶୁଣ ଧନ ଛୁଡ଼ି ଥରେ ଏ ବିଆ କୁ ଚାହିଁ ॥

କୁକୁର ପେଳ ଚାଟି ହରିଆ ।
କହୁଛି କୁକୁର ପେଳ ଯେ ଭାରି ବଡ଼ିଆ ॥

ସେଣ୍ଟି କୁ ଦଳି ଦେଇ ।
ବାଣ୍ଡ କୁ ଦେବ ପୁରାଇ ॥

ବିଆ ରେ ବାଣ୍ଡ ଦେଲେ ଗଳେଇ ।
ବିର୍ଯ ଜିବ ଖେଳେଇ ॥

ଦେଖି ତ ବିଆ ର ବାଳ ।
ବାହାରିଲା ମ ବାଣ୍ଡ ରୁ ଲାଳ ॥

କରି କରାଉ ଥାଏ ମୁହିଁ |
ମୋ କରା କେହି ଖାଇ ନାହିଁ ||

ଉଚ୍ଚ ହେବାପାଇଁ କର ଯେବେ ମନ |
ଉଚ୍ଚ କର ଆଗେ ନିଜ ଛୁଢ଼ା ଧନ ।।

କେହି ଗେଁହିଁ ନାହିଁ ଗେଁହିଁ ବ ନାହିଁ ଟି ଦିନ ରାତି ସବୁ ବେଳେ ।
ଶର୍ବେ ନିଜ ନିଜ ଗିଁହାଁ ଗେଁହିଁ ସାରି ବାହୁଡ଼ି ବେ କାଳ ବଳେ ॥

ମତ୍ତ ମଣ୍ଡଳେ ଦେହ ବହି ।
ଦେବତା ହେଲେବି ଚଦଇ ॥

ସବୁ କିଛି ହୁଏ ଏ ସଂଶାରେ ଧୀର ଗତିରେ ସିନା ।
ଗେଁହି ଦେଲେ ଛୁଆ ହେବକି ?ଦଶ ମାସ ପୁରିବା ବିନା ॥

ମହାଭୟେ ପଳାଇବାକୁ କରେ ଯେବେ ମନ ।
ଗୁଦର ସାଗର ଦେଖି ହଜିଲା ତା ଗ୍ୟାନ ।।

ହେଲା ଧର୍ଶଣ ।
ବାଣ୍ଡ ବିଆ ଘର୍ଶଣ ॥
ହଟିଜାଅ ଭାଇ ମାନେ ।
ହେବ ଅଗ୍ନି ବର୍ଶଣ ॥